W parku dworskim w Korabnikach znajdują się zabytkowe graby, modrzewie i dęby. Jeden z nich nazwany ‘’Dębem Wyspiańskiego’’ ma ponad 600 lat. Autor ,,Wesela’’ odpoczywał pod nim podczas swoich wizyt w dworze w latach 1886-89.                        

W dworze należącym do rodziny Hallerów w Jurczycach w 1873 r. urodził się i spędził dzieciństwo generał Józef Haller, późniejszy legionista i dowódca Błękitnej Armii.

Układ urbanistyczny skawińskiego rynku, pochodzący z czasów lokacji miasta (XIV w.) zachował  się do dzisiaj i został wpisany do rejestru zabytków.

W czasie zapustów chodzono po Skawinie z tzw. „Kantkiem” , czyli kukłą ze słomy, okrytą płaszczem, pod którym chował się  parobek. Cały Kantek najeżony był szpilkami, tak ukrytymi w postaci, aby nie było ich widać. W domach, do których przychodzono, parobek dotykał tą kukłą  dziewczęta, kłując je. Rozlegały się krzyki i hałasy, żartowano i śpiewano, nakazując ,,Kantkowi’’ wykonywać różne sztuczki. Za sprawą ,,Kantka’’, ludność z okolicznych wiosek nadała skawinianom dokuczliwe nazwisko-,,ty skawiński kojtku’’.

Na przełomie XIX i XX w. w wioskach wokół Skawiny, ksiądz dokonywał poświecenia pokarmów w domu wójta, gdyż do kościoła było daleko. Na podwórzu wokół balii napełnionej wodą stały kobiety z koszami, czekając na księdza. W koszach miały malowane jajka, bochen chleba, garnuszek masła, zwitek kiełbasy, kawałek boczku, ćwikłe z chrzanem i octem, kawałek chrzanu a na wierzchu gipsowanego baranka ozdobionego gałązkami mirtu. Ksiądz najpierw poświęcał pokarmy wójtowi w izbie, a następnie wychodził na podwórze i  poświęcał balię z wodą. Potem świecił pokarmy przyniesione przez kobiety. Obok balii stał kosz dla biednych, do którego każdy wkładał jedno jajko. Kiedy ksiądz odjeżdżał furmanką z koszykiem naskładanych jajek, wszyscy wyciągali butelki i napełniali je święconą wodą z balii. Wodą tą kropiono zboże do siewu i sadzeniaki,  co miało zapewnić dobry urodzaj. (Ziemia Podkrakowska, pod. red. Roberta Lisowskiego, Kraków 2006, s.  99).